Αυτό το καταραμένο δόντι...

Ο φρονιμίτης ή σωφρονιστήρας ή τρίτος γομφίος αποτελεί το τελευταίο προς τα πίσω δόντι της μόνιμης οδοντοφυΐας. Οι φρονιμίτες εμφανίζουν συχνά μύλη και ρίζα άτυπης μορφολογίας. Οι φρονιμίτες ανατέλλουν φυσιολογικά μετά την ηλικία των 18 ετών αλλά ωστόσο ορισμένες φορές δεν ανατέλλουν καθόλου και παραμένουν έγκλειστοι λόγω έλλειψης χώρου για την ανατολή τους. Επίσης πολλές φορές μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου στην μόνιμη οδοντοφυΐα.
Αυτό λοιπόν το δόντι έχει ξεμυτίσει και στην δική μου άνω γνάθο έχοντας προκαλέσει εμφανές πρήξιμο στο δεξί μάγουλο. Λίγο καθυστερημένα βέβαια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι τώρα θα φρονιμέψω; Μπάαααα, δε νομίζω... Το μόνο που εύχομαι είναι να μην γίνω άλλη μια δύσκολη περίπτωση εξαγωγής φρονιμίτη και περάσω τις φρικτές -γεμάτες πόνο- ώρες που διηγούνται όσοι έχουν βγάλει αυτό το δόντι, ένα δόντι τόσο περεξηγημένο, αλλά συνάμα προνομιούχο.
Παρεξηγημένο γιατί όλοι το βρίζουν και κανείς δεν το θέλει στην οδοντοστοιχία του, λόγω του πόνου και του πρηξίματος που συνήθως προκαλεί, αλλά προνομιούχο γιατί ενώ όλα τα υπόλοιπα δόντια έχουν φθαρεί μέσα από την πάροδο των 18-22 χρόνων περίπου, εκείνο βγαίνει καμαρωτό-καμαρωτό, αστραφτερό, υγιέστατο κάνοντας τα υπόλοιπα να νιώθουν άσχημα για την κατάστασή τους. Αυτό είναι άδικο για τα προϋπάρχοντα δόντια και γι' αυτό εκείνα το έχουν παραμερήσει και βγαίνει στο πίσω μέρος της γνάθου, εκεί στην αφάνεια, ώστε να ελαχιστοποιείται η ντροπή τους. Κάποιες φορές πετυχαίνει το πανούργο σχέδιό τους και εμποδίζουν την έξοδο του φρονιμίτη, περιπτώσεις όπου επεμβαίνει ο γιατρός.
Ελπίζω λοιπόν να πάνε όλα καλά και τα δοντάκια μου να μην είναι τόσο εχθρικά απέναντι στον φρονιμιτάκο, γιατί δεν έχω καμία όρεξη για οδοντίατρους και τροχούς... μπρρρρ...